shshsh

سلام

nnnn

هیچ حقیقتی در زندگی وجود ندارد اگر وجود داشته باشد شما تا به حال باید کسی را دیده باشید که دنبال هیچ چیزی نیست چون چیزی که بالاتر از حقیقت است حقیقت نیست . زندگی مشتی از رفتارهاست . هر چیزی تا وقتی در بوق و کرناست جامه حقیقت می پوشد . برای خودم متاسفم که در این دنیا چیزی ندیدم که باید بدنبالش باشم . حتی دیگر دنبال خودم هم نیستم . همه چیز به لحظه ای بند است هیچ چیزی قادر نیست از هیچ چیزی چیزی بسازد . علاقه ها درد می شوند خاطره ها خاکستر و تلاش ها حسرت ، یاد ها را باد می برد . در نهایت خواهیم فهمید که حقیقت غلغلکی بیش نبود آنگاه که از خودمان بپرسیم زندگیمان را برای چه منظوری تمام کردیم . انسان آشفته تر از ان است که روی ارامش را ببیند و حقیرتر از ان که حقیقتی را تشخیص دهد . تمام نهیت انسان این خواهد بود که قبل از خواب دماغش را فین کند و پشم شام بو  لش را بخاراند انسان هرگز قادر به ایجاد اتفاقی نخواهد بود که بتواند حقیقتی را بزاید چون مدام باید بار دماغش را بگیرد و ان خارش نیز هست . زندگی را از هر جا رها کنی گرفته ای و همیشه نقطه سر خط . بگذار تا طناب حقیقت گلویت را بگیرد و تو انرا ببینی که چطور همیشه بدنبال این حقیقت بوده ای که حقیقت ان چه هست که  به تو آرمان می بخشد . بیا تا با هم به چاهی برویم که در ان بسیاری از صورتک های ترحم برانگیز با طناب حقیقت پایین رفته اند و هیچ کدامشان بالا نیامده اند تا جایی که می توان گفت تفسیر زندگی هر فرد تصویری از حقیقت نایافته ی اوست . همان بهتر که زندگی را کوله ای از رفتارهایمان بدانیم که هر روز بر دوشمان می گذاریم و از ان توشه ای می گیریم تا زمان باقیمانده را سپری کنیم و هر لحظه تکرار می کنیم بگذار بگذرد

خیلی ها از تنهایی می ترسند ولی باید گفت تنهایی در واقع تنهایی نیست بلکه خلوت کردن با خود است  وقتی ادم  تنهاست خدا در کنار اوست  سذنوشت انسانها در تنهاییشان رقم می خورد آنچه ما رفیق می خوانیم  به اندازه تنهایی رفاقت را به ما نشان نمی دهد . هر چند در این زمانه تنها بودن بسیار کار مشکلی است  ولی باید گفت انتخاب راههای بزرگ در تنهایی امکان پذیر است برای رسیدن به ارامش باید تنهایی را اموخت برای اشنا شدن با مرگ باید تنهایی را یاد گرفت و برای کشف نبوغ خود باید تنها بود  باید دانشت که سکوت و تنهایی هرگز اشتباه نمی کند . اگر قدرت داشته باشیم که با تنهایی و سکوت کنار بیاییم  انسان توانایی هستیم . یاد مان باشد که سخنان بال و پر دارند و باید انها را حتی الامکان در قفس دهان نگه داریم . گاهی باید ایستاد و گاهها را شناخت گاهی برای سخن است و گاهی برای سکوت گاهی برای تنهایی است و گاهی برای اجتماع .

روزها ادم را فریب می دهند و آهسته دور می شوند و زندگی رو به پایان می رود  ولی این جریانی بسیار اغوا کننده است . گویا کارگردانی وجود دارد که زندگی را برای ما تبدیل به فیلم می کند و ما هیجان زده مشغول تماشای فیلم می شویم و فیلم ما را سرگرم می کند و بعد در حالی که مدام دوست داریم لحظات پر هیجان تمام شوند می بینیم این لحظات همان زندگی ما بودند که با تمام شدنشان زندگی مان تمام شد . پس آرام به تماشای لحظات زندگی خود بنشینید و فیلم را روی اسلو یا همان حالت آهسته قرار دهید و نگران اتمام زندگیتان نباشید مطمین باشید تا خودتان از زندگی سیر نشوید کسی شما را از سر سفره زندگی حرکت نخواهد داد ولی باید این را باور داشت باید به ان رسید باید لمسش کرد زندگی تمام ناشدنی است .

چند روزه که تمام تابلوهای سطح شهر مشهد پر شده از حملاتی درباره خندیدن . مثلا عکس دو نفر در حال لبخند زدن رو تابلو هست و زیرش نوشته شده من به لبخند تو محتاخم و خلاصه یک هو خنده روی تابلو های سطح شهر نشسته اند و چهمسخره به نظر می رسد این نا هماهنگی نوشته ها با چهره ها فقط یک چیز در شهر خنده داره اونم متن نوشته هایی است که می گن گوز به گاو نمیاد . یا مثلا رقص به شتر و خنده هم به این جماعت . صحنه های صف کشیدن مردم برای خرید گوشت منجمد برزیلی . صحنه اینکه کارت گواهینامه را نمی تونن بدن چون اون کاغذ مخصوصشو ندارن . صحنه خرابی بازار کسب و کار و مخارجی که هر مرغ پخته ای می تونه بفهمه به درامد مردم نمی خوره . خیلی چیزا خنده داره ولی نمی دونم چرا هیچ کس خندش نمی گیره . کلا ما بازیگران یک جوکیم یک جوک کلفت و دراز که سرش از دماغامون زده بیرون . فقط اگه امار پیرزن ها و پیر مرد هایی که دارن تنها می خوابن و هر روز هزار دفعه ارزوی مرگ می کنن را بدونیم خنده هامون کامل می شه . اگه امار دختر هایی که از ترس جهیزیه عروس نمی شن و پسر هایی که از ترس خرید خونه داماد نمی شن را بدونیم خنده هامون قاه قاه می شه . فقط اگه امار پدر هایی که شرمنده خانواده هاشون هستند را بدونیم بعدش خنده می چسبه . اگه بدونیم تو کشورمون چند تا دزد داریم خندیدن خیلی حال می ده . اگه بدونیم دانشگاهامون پره مشتی منگول شده که باید برن رفتگر بشن و رفتگرامون شرفشون از دکترامون بیشتره . اگه بدونیم مهندسامون با یک پاکت سیگار دیوار را شاغولی می کنن و سقف پل هامونو می زنن اگه بدونیم قاضی هامون نیاز به روانکاو و روانکاوامون نیاز به استراحت مطلق دارن اگه بدونیم پول دارامون مثل کلاغ نشستن تا ببینن کی می خواد تن فروشی کنه کی می خواد کلیه فروشی کنه کی می خواد دانشگاه فروشی کنه کی می خواد .....

گاهی ادمهای ساده ای را می بینیم که راه خودشونو می رن و به انچه هستند خوشن  با زبان ساده از با هم بودنشان لذت می برن گاهی باید یکی بهمون یاد اوری کنه که سایمون همراه همونه و ما حق نداریم سایمو نو با رنگ قم بپوشونیم سایه ها یک نسبیت هستند که گاهی روی عامل خودشون سایه میندازن لذا گاهی ما خودمون سایه ی یکی دیگه هستیم سا یه کسی که در سایه اش زندگی میکنیم گاهی بچه ها سایه ی پدر ومادر ها شونن وگاهی پدر ومادر ها زیر سایه ی بجه ها شونن 

صحبت از پز مردن یک برگ نیست .

بعضی از بچه های عبدل اباد هستند که وبلاگ منو دنبال می کنن . البته امارشون زیاد نیست مخصوصا اینکه همه حالا سرشون تو تلگرام و اینستا و ... گرمه . در هر صورت می خوام امشب با عبدل ابادیها حرف بزنم . می دونم خیلی از شما منو اصلا قبول ندارین و به من خیلی برچسب ها زده اید من از لحاظ خیلی هاتون یک فردی ته جهنم هستم  و خودتون می دونید منظورم چیه . ولی   من یک عبدل ابادی اصیلم خیلی اصیل اجداد من هم از طرف پدر و هم مادر نسل اندر نسل عبدل ابادی هستند و میرزا ممان بگیر تا علی عندلیب تا سالاری ها تا حسنعلی فاتحی تا ابراهیم پور ها و مرادی ها و و ... همه فامیل نزدیک ما هستند . همه اینها را گفتم تا بگم من عبدل اباد را دوست دارم . کوچه ها کوه قبرستون و همه چیزشو .

حالا که خیلی ها از ایران بد می گن و ما ایرانیها را ندانسته و ندیده به هر چه دلشان بخواهد متهم می کنند . باید بگم پس این روز ها برای ما بد نیست که نژاد پرست شویم . بیادمان باشد که حدود سه میلیارد از مردم دنیا را چشم بادمی های زرد تشکیل می دهد همانها که همشون مثل هم هستند با قد های کوتاه و چشمانی کوچک و لپهایی که پا به سن می گذارند چغر و سخت می شود . شاید یک میلیارد از مردم دنیا را سیاهان گرفته اند همان ها که اگر خوب بودند یکی هوس می کرد مثلشان باشد . و عده ی زیادی از مردم دنیا سفید های کک و مکی هستند و سرخ ها هم که گروه قلیلی هستند . عربها را ببنید که چگونه یک هو از حد و اندازه خارج می شوند و تبدیل به یک چیز هایی می شوند که صورتشان گاها نیم متری می شود و هیکل هایشان می رود برای خودش از قد و از بر در اف ساید هستند .