shshsh

چند روزه که تمام تابلوهای سطح شهر مشهد پر شده از حملاتی درباره خندیدن . مثلا عکس دو نفر در حال لبخند زدن رو تابلو هست و زیرش نوشته شده من به لبخند تو محتاخم و خلاصه یک هو خنده روی تابلو های سطح شهر نشسته اند و چهمسخره به نظر می رسد این نا هماهنگی نوشته ها با چهره ها فقط یک چیز در شهر خنده داره اونم متن نوشته هایی است که می گن گوز به گاو نمیاد . یا مثلا رقص به شتر و خنده هم به این جماعت . صحنه های صف کشیدن مردم برای خرید گوشت منجمد برزیلی . صحنه اینکه کارت گواهینامه را نمی تونن بدن چون اون کاغذ مخصوصشو ندارن . صحنه خرابی بازار کسب و کار و مخارجی که هر مرغ پخته ای می تونه بفهمه به درامد مردم نمی خوره . خیلی چیزا خنده داره ولی نمی دونم چرا هیچ کس خندش نمی گیره . کلا ما بازیگران یک جوکیم یک جوک کلفت و دراز که سرش از دماغامون زده بیرون . فقط اگه امار پیرزن ها و پیر مرد هایی که دارن تنها می خوابن و هر روز هزار دفعه ارزوی مرگ می کنن را بدونیم خنده هامون کامل می شه . اگه امار دختر هایی که از ترس جهیزیه عروس نمی شن و پسر هایی که از ترس خرید خونه داماد نمی شن را بدونیم خنده هامون قاه قاه می شه . فقط اگه امار پدر هایی که شرمنده خانواده هاشون هستند را بدونیم بعدش خنده می چسبه . اگه بدونیم تو کشورمون چند تا دزد داریم خندیدن خیلی حال می ده . اگه بدونیم دانشگاهامون پره مشتی منگول شده که باید برن رفتگر بشن و رفتگرامون شرفشون از دکترامون بیشتره . اگه بدونیم مهندسامون با یک پاکت سیگار دیوار را شاغولی می کنن و سقف پل هامونو می زنن اگه بدونیم قاضی هامون نیاز به روانکاو و روانکاوامون نیاز به استراحت مطلق دارن اگه بدونیم پول دارامون مثل کلاغ نشستن تا ببینن کی می خواد تن فروشی کنه کی می خواد کلیه فروشی کنه کی می خواد دانشگاه فروشی کنه کی می خواد .....