shshsh

ضد حالی که از فوتبال خوردیم روی همه ضد حال هاییست که حالا کم نداریم . ما امشب شخصیت برنده شدن نداشتیم به نظر می رسد زانوهای محکمی که یک قهرمان لازم دارد را نداشتیم شاید نباید قهرمان می شدیم چون خیابونا عادت ندارند به شلوغی . همه چیز باید به هم بیاد نمی شه با کت و شلوار کفش استپ چمن پوشید . بازیکن تیم ملی باید وسط بازی بایسته و بحث کنه که به خدا من خطایی نکردم این ذهن ماست که اماده دفاع از خودش به شیوه پیر زنی است شایدم بعد از باخت مشت به سینه هامون بکوبیم . اگر همین بازی بین دو تیم لیگ خودمون بود ذهن ما بطور اتومات به جای استپ کردن دستور دیگری می داد چون ما در فرهنگ مون یک چیز داریم دور بر می داریم در برابر کسی که فرصت دفاع از خودشو نداره . ضعیف کشی رسم ماست . ولی وقتی باید محکم وایستیم کم میاریم . شخصیت برنده شدن را نداشتیم چون ریشه های ما به جای بسته شدن به حقیقت به واقعیت گره خورده . ما عادت کردیم وقتی یکی مون می پره همه مون می پریم بدون اینکه فکر کنیم چرا . ما همه جوره اماده شکست هستیم مگر اینکه  طرفمون یمن باشه عراق باشه چین باشه یا ویتنام . ما با خودمان خودمان را نمی سنجیم با کمتر از خودمون قد بلند تر به نظر می رسیم .